Þú horfir af barmi hárra kletta
í hylinn dökkva
og hræðist ekki að hrasa og detta
heldur að stökkva.
Þú hugsar um allt sem þú hefur að tapa
og háskann að trúa
en óttast í rauninni ekki að hrapa
eins og að fljúga.
Þetta litla ljóð orti ég fyrir mörgum árum. Það rifjaðist upp fyrir mér í samtali fyrir skömmu. Ég minnist þess ekki að hafa birt það opinberlega áður.
2 ummæli:
Þetta er fallegt.
Skrifa ummæli