Það sem snertir mann ekki og maður þarf ekki að hafa neinar áhyggjur af er í raun ekki til fyrir manni. Svo dæmi sé tekið þá efast ég um að ósónlagið hafi í raun verið til í huga alls þorra almennings fyrr en honum var kennt að óa við þynningu þess.
Heimurinn verður með öðrum orðum til við óun.
Fylgist spennt með í næstu viku þegar hinn gallharði óunarsinni Davíð Bullustampur leggur fram öpunarkenninguna.
Fylgist spennt með í næstu viku þegar hinn gallharði óunarsinni Davíð Bullustampur leggur fram öpunarkenninguna.
3 ummæli:
Ég held að Douglas nokkur Adams hafi lagt fram svipaða kenningu í Hitchhikers Guide : Somebody else's problem field
Svona afþví að þetta ert þú sem setur fram þessa ágætu kenningu hlýtur lesandi að spyrja sig - eða þig - hvort heimfæra megi hana á önnur fyrirbæri, s.s. guð og guðhræðslu - hvenær varð guð til í huga fólksins?
En þú gengur reyndar enn lengra, segir heiminn allan hafa orðið til við óun þessa ógurlegu. Ég veit að hér er meiri áhersla lögð á skemmtanagildi en vísindalega aðferðafræði og undirbyggingu, sem er guðsþakkarvert, en ertu ekki að leggja út á stórhættulega braut með þessum vangaveltum, braut sem kanar kalla slipperyslope, og getur ekki endað öðruvísi en með nístandi neyðarlegum leikjum með orð á borð við heimsóun og heimssóun/heimsóunarsinni-heimssóunarsinni, heimsóunarkveðskap sbr. heimsósómakveðskap og - já, þú sérð útí hvílíkt fúafen þetta getur leitt okkur ef ekki er varlega farið ...
Sókrates fór ekkert rosalega varlega heldur, en til þess er leikurinn gerður held ég
Skrifa ummæli